اي تير غمت را دل عشاق نشانه !

تا كــــــــــي به تمناي وصال تو يـگانه          اشكم شود از هر مژه چون سيل روانه؟

خواهد به سر آيد شب هجران تو يا نه؟         اي تير غمـــــــت را دل عشاق نشانـه!

جمعي به تو مشغول و تو غايب زميانه

رفتم به در صومعه عابـــــد و زاهــــد           ديدم همه را پيش رخت راكع و ساجد

در ميكــــده رُهبا در صومعه عابـــــد            گه معتكف ديـرم و گه ساكن مسجـد

يعني كه ترا مي طلبم خانه به خانه

هر دركه زنم، صاحب آن خانه تويي،تو!           هر جا كه روم،پرتو كاشانه تويي ، تو!

در ميكده و ديــــر كه جانانه تويي ، تو!           مقصود من از كعبه و بتخانه تويي، تو!

مقصود تويي ، كعبه و بتخانه بهانه

بلبل به چمن زان گل رخسار ،نشان ديد           پروانه درآتش شد و اسرار، عيان ديد

عارف، صفت روي تو درپير و جوان ديد           يعني همه جا عكس رخ يار توان ديـد

ديوانه منم ، من ، كه روم خانه به خانه

شيخ بهايي

اي عزيز :

-         در عشق جفا ببايد و وفا ببايد تا عاشق پخته قهر و لطف معشوق گردد، و اگر نه، خام بود و از او چيزي نخيزد. اگر دشنام دوست به از آفرين ديگران نداني ،هنوز از راه عشق بي خبري .

هجران تو خوشتر از وفاي دگران         منكر شدنت به از رضاي دگران.

و اما بدان كه نماز از اركان مهم دين است، جهد كن اي عزيز ! تا در پنج نماز دل حاضر داري . و گر نه كردن و ناكردن يكي بود. و بدان كه فلاح ثمره نماز مقبول است، و مقبول آن بوَد كه خضوع و خشوع با آن به هم بوَد.

(( قَد اَفلحَ المومنون الّذين هُم في صلاتِهِم خاشعُون))

صلات مقبول را ثمره فلاح بوَد.

اي برادر در آن نكوش كه نماز بسيار كني ،در آن كوش كه در نماز مكتوبات دل چون حاضر داري. ((الا بذكرالله تطمئن القلوب ))